Leżąca na ziemi chełmińskiej gmina Papowo Biskupie jest przykładem wczesnej osady krzyżackiej z XIII wieku, której nie dane było przerodzić się w miasto. Do odwiedzenia tej lokalizacji skłoniły nas dwa średniowieczne zabytki, kościół z XIV wieku i zamek krzyżacki (budowany w latach 1280-1300), duet występujący dość powszechnie w historycznych wsiach tej części Polski.
Zamek krzyżacki mieszczący się w Papowie Biskupim spośród innych teutońskich budowli wyróżnia materiał, z którego został stworzony, czyli kamień polny. Ten pospolity surowiec zapewnił Papowskiej fortyfikacji nieśmiertelność, gdyż po odejściu Krzyżaków z ziemi chełmińskiej w 1466 rok,u okoliczna ludność, pomimo pozwolenia władz, nie widziała sensu przeistoczenia zamku w darmową "kopalnie" budulca. Warto podkreślić, że wiele okolicznych zamków własnie przez cegłę zostało zrównanych do fundamentów. Taki los spotkał chociażby zamek w Unisławiu, Starogrodzie, Lipienku, Wąbrzeźnie, czy Kowalewie Pomorskim. Co ciekawe wielu takich planowych rozbiórek dokonywały władze Pruskie, już po rozbiorach Polski. Najczęściej z pozyskanych w ten sposób cegieł wznoszono koszary, oraz inne budynki utrwalających pruska władzę na nowo zdobytych ziemiach. Niemiecki nurt romantyczny musiał później przeklinać te decyzje swoich ziomków.